مدل‌های تصمیم‌گیری گروهی

بسیاری از مدل های تصمیم گیری می توانند توسط یک تیم مطالعه شده و سپس به کار برده شوند. اگر تیم مدل های تصمیم گیری را به درستی شناسایی کنند، می توانند به صورت آگاهانه مدلی را که بسته به موقعیت و شرایط مناسب است انتخاب کنند.

اعضای تیم باید از تاثیرات منفی و مثبت تعصبات و عقاید بر روی تصمیم گیری آگاه شده و با به کار گیری مدلهای تصمیم گیری مناسب تاثیرات منفی را کاهش می دهند. در اجرای هر کار گروهی، اعضا باید بدانند که بهترین تصمیم، تصمیمی است که:

– به تنهایی به ذهن یک نفر نمی رسد،

– یک راه حل منطقی برای حل مشکل است،

– بر اساس داده های درست است و از دید بقیه افراد گروه نیز غیر متعصبانه است،

– مستقیما مشکلی که گروه را درگیر کرده است مورد هدف قرار می دهد.

جانسون و جانسون راههای متعددی که تیم های مختلف برای حل مشکلات به کار می برند توضیح می دهند. هفت مورد از این روشها را در اینجا مطرح می کنیم:

روش ۱:تصمیم از بالا و بدون بحث گروهی گرفته شده است

مرحله اجرا: مدیر یا رییس همه تصمیمات را بدون مشورت با گروه می گیرد

نقاط ضعفنقاط قوت
بین اعضای تیم ارتباط وجود ندارد.زمان کمی برای تصمیم گیری صرف می شود.
اعضای تیم ممکن است تصمیم را به درستی درک نکنند و نتوانند آنرا اجرا کنند.معمولا در موسسات بزرگ از این روش استفاده می شود.
همکاری در این شیوه پایین است.حالت قطعی دارد.

موقعیت مناسب برای اجرای روش ۱
‪وقتی تصمیمات ساده هستند و زمان نیز برای اخذ و اجرای تصمیم محدود است.

روش ۲: تصمیم توسط متخصص گرفت شده است

مرحله اجرا: یک کارشناس و متخصص از گروه انتخاب شده و موضوع را خوب بررسی می کند و نهایتا تصمیم می گیرد.
 

نقاط ضعفنقاط قوت
‪ روش تعیین این که چه کسی متخصص است روشن اعضای تیم ممکن است در این مورد نظر متفاوتی داشته باشند.‪این روش زمانی مفید است که یک نفر در تیم توانایی و اطلاعات ویژه ای برای حل مورد خاص را دارد.
ممکن است پروسه تصمیم گیری تبدیل به رقابتی بر سر این که چه کسی محبوب تر و قوی تر است بشود. 

 موقعیت مناسب برای اجرای روش ۲
‪در مواردی که نتیجه تصمیم گیری بسیار به نوع تخصص کارشناس بستگی دارد و همچنین انتخاب مشخص برای کارشناس وجود داشته باشد، این روش می تواند کارساز باشد.

روش ۳: تصمیم بر مبنای میانگین آرای اعضای تیم گرفته شده است
‪مرحله اجرا: نظر اعضای تیم را به صورت مجزا پرسیده می شود و تصمیم بر مبنای میانگین آرا گرفته می شود.
 

نقاط ضعفنقاط قوت
اعضای گروه با هم ارتباط ندارند و واقعا در تصمیم گیری دخالت داده نمی شوند.نظرکلی اکثریت در نظر گرفته می شوند.
عقیده همه افراد تیم مستقل از میزان اطلاعات و تجربه آنها به یک میزان برآورد می شود.خطاها دیده می شوند و از سیستم بیرون می روند.
تعهد برای اجرای تصمیم ممکن است پایین باشد.با اعضای تیم مشورت می شود.
اختلافات حل نمی شوند و ممکن است حتی شدت پیدا کنند.این روش موقعی مفید است که اعضای تیم در ارتباط و حرف زدن با یکدیگر مشکل داشته باشند.
چنین روشی ممکن است به آینده تصمیم گیری گروه ضربه وارد کند.تصمیمات می توانند سریع گرفته شوند.

 ‪موقعیت مناسب برای اجرای روش ۳
زمان موجود برای تصمیم محدود است٬ مشارکت اعضای تیم لازم است ولی ارتباط و بحث طولانی مطلوب نیست و تعهد گروه برای انجام تصمیم پایین است.

روش ۴: :تصمیم توسط رییس و یا مدیر بعد از بحث گروهی گرفته شده است

‪مرحله اجرا: تیم ایده هایی دارد و آنها را به بحث می گذارد ولی مدیر و یا رییس تصمیم نهایی را می گیرد. مدیر یا رییس اعلام جلسه می کند و سپس موضوع را ارایه کرده و به بحث های اعضای تیم گوش می دهد و در آخر نظرش را اعلام می کند.
 

نقاط ضعفنقاط قوت
تیم در تصمیم نهایی نقشی ندارند.اعضای تیم در این روش بیشتر از روشهای پیشین در تصمیم گیری دخالت داده می شوند.
اعضای تیم ممکن است برای جلب نظر مدیر یا رییس با هم رقابت کنند.گوش دادن به نظرات اعضای تیم دقت تصمیم گیری را بالا می برد.
اعضای تیم ممکن است به مدیر و یا رییس فقط آن چیزی را بگویند که مطلوب اوست. 
ممکن است تعهد برای اجرای تصمیم وجود نداشته باشد. 

موقعیت مناسب برای اجرای روش ۴

‪زمان بحث و تصمیم گیری توسط مدیر تعیین می شود و یک توافق روشن بر سر نقش مدیر و رییس در گروه وجود دارد ولی با این حال تعهد گروه برای انجام تصمیم نسبتا پایین است.
 
  روش ۵ :تصمیم توسط اقلیت گرفته شده است
‪ مرحله اجرا:یک گروه اقلیت که معمولان شامل کمتر از ۵۰ درصد اعضای تیم است، تصمیم نهایی را می گیرد.
 

نقاط ضعفنقاط قوت
تصمیمات ممکن است غیر اصولی باشند.این روش معمولا توسط مدیران اجرایی به کار گرفته می شود.
ممکن است تعهد کامل در اعضای تیم برای اجرای تصمیم وجود نداشته باشد.این روش می تواند توسط پروژه های موقت مورد استفاده قرار گیرد.
ممکن است یک جو رقابتی ناسالم در اعضای تیم به وجود آورد.برای مواقعی که تصمیمات زیادی در زمان کم باید گرفته شود موثر است.
 تا حدی نظرات اعضای تیم و بحث هایشان در تصمیم گیری در نظر گرفته می شود.

موقعیت مناسب برای اجرای روش ۵
‪مرحله اجرا: زمان محدود گروه را تحت فشار قرار داده و راه درستی نیز برای انتخاب گروه تصمیم گیرنده وجود دارد. با این حال ممکن است تعهد گروه برای انجام تصمیم نسبتا پایین باشد.

 روش ۶:تصمیم توسط رای اکثریت گرفته شده است
‪مرحله اجرا: این یک روش معمول در بسیاری از شرکتهای کوچک و متوسط است. در این روش، بحث بر سر موضوع آنقدر ادامه پیدا می کند تا ۵۱ درصد یا بیشتر اعضای تیم به توافق لازم در تصمیم گیری برسند.
 

نقاط ضعفنقاط قوت
تصمیم گرفته شده به عنوان یک تصمیم مطلق و تنها تصمیم درستی که یک تیم می توانسته بگیرد تلقیمی شود.موقعی موثر است که زمان کافی برای رسیدن به توافق کامل وجود ندارد.
تیم به دو گروه برنده و بازنده تقسیم می شود که ارزش تصمیم گرفته شده را کاهش می دهد.موقعی مناسب است که تعهد کامل اعضای تیم برای اجرای تصمیم لازم نیست.
نظرات اقلیت به بحث گذاشته نمی شود و ارزشی به آنها داده نمی شود. 
کمکی به حل مشکل و اختلاف نمی کند. 
یک ارتباط موثر و کامل بین اعضای گروه برقرار نمی شود. 

موقعیت مناسب برای اجرای روش ۶
‪محدودیت زمانی تیم را مجبور به تصمیم گیری سریع می کند. توافق گروهی از نتیجه رای گیری حمایت می کند و 
 
  روش ۷:تصمیم پس از توافق کامل گرفته می شود
‪مرحله اجرا: تصمیم جمعی پس از طی یک فرآیند موثر و عادلانه و ارتباطی موثر و سازنده گرفته می شود. در این روش همه اعضای تیم فرصت نظر دادن دارند و به نظر همه ارزش گذاشته می شود.
 

نقاط ضعفنقاط قوت
زمان بیشتری از روش ۱ تا ۶ صرف این مدل تصمیم گیری می شود.موثرترین روش تصمیم گیری در تیم است.
انرژی و توانایی زیادبرای اداره بحث و اخذ تصمیم لازم است.همه اعضای تیم نظرات و عقایدشان را بیان می کنند.
 همه اعضای تیم احساس می کند که توسط دیگران درک شده اند.
 همه به صورت فعال و با دقت به حرفهای دیگر اعضای تیم گوش داده اند.

موقعیت مناسب برای اجرای روش ۷
‪زمان برای رسیدن به توافق گروهی وجود دارد. تیم مهارت کافی برای رسیدن به توافق را دارد و تعهد گروه برای انجام تصمیم بالا است.

* این نوشتار، از مجموعه مطالبی است که در سال‌های گذشته توسط دانش‌آموخته‌گان و دست‌اندرکاران مدرسه، در وبلاگ مدرسه کارآفرینی اجتماعی پرتو منتشر شده است.