بارش فکری یک تکنیک خلاقانه برای تولید انبوه ایده در جهت یافتن راه حل یک مشکل و یا برنامه‌ریزی برای آینده است .
این تکنیک نخستین بار در سال ۱۹۵۳ میلادی توسط Alex Faickney Osborn در کتاب Applied Imagination توصیف شد.
بارش فکری به شیوه‌های مختلفی برگزار می‌شود. دستورالعمل ذیل می تواند یکی از این شیوه‌ها باشد:
۱-تسهیلگر جلسه مشکل مورد بحث را مطرح می‌کند . به صورت شفاهی یا با نوشتن روی تخته.
۲- تسهیلگر از حاضران می‌خواهد تا برای حل مشکل مطرح شده پیشنهاد بدهند.
۳- پیشنهاد دادن می‌تواند شفاهی باشد یا از حاضران خواسته شود تا هر پیشنهاد را روی یک برگه با حروف درشت بنویسند و بعد تسهیلگر پیشنهادها را روی تخته بچسباند یا اینکه وقتی به طور شفاهی مطرح شد هر پیشنهاد را جداگانه روی تخته بنویسد.
۴-اگر کسی پیشنهاد نداد تسهیلگر می‌تواند چند مثال بیان کند تا افراد احساس راحتی بیشتری کنند و مغزها شروع به پخت و پز ایده کند.
۵- زمانی که پیشنهاد مطرح می‌شود هیچ‌گونه بحثی روی پیشنهاد انجام نمی‌شود و هیچ نظری در جهت یا خلاف جهت مطرح نمی‌شود.
۶-از شرکت کنندگان خواسته می‌شود که هر پیشنهادی که به نظرشان می‌آید بیان کنند ولو اینکه در ابتدا به نظر مسخره بیاید. چون هیچ بحثی روی پیشنهادها انجام نمی شود مردم با راحتی بیشتری پیشنهاد می‌دهند.
۷-وقتی پیشنهادها مطرح شد و ایده ها نوشته شد، ایده ها را متعلق به گروه می‌دانیم و در موقع بحث نمی‌گوییم پیشنهاد آقای الف یا خانم ب . چون نمی‌خواهیم افرادی که به نظر پیشنهاد غیر مرتبطی دادند احساس بدی پیدا کنند.
۸-این کار چندین بار تکرار می‌شود تا حداکثر پیشنهادها جمع آوری شود.
۹-بعد از اینکه پیشنهاد یا ایده جدیدی وجود نداشت، ایده ها دسته بندی می‌شوند این کار با همکاری همه حضار انجام می‌شود.
۱۰-تسهیلگر با همکاری حضار پیشنهادها را اولویت بندی می‌کند و مهمترین اولویت‌ها استخراج می‌شود.
