نویسنده: نیک مکالیستر، گزارشگر امور مربوط به معلولیت
دوستیابی میتواند برای هر کسی تجربهای چالشبرانگیز و دشوار باشد اما اگر معلولیتی داشته باشید، موانع بسیار بیشتر خواهند شد.
نکات کلیدی:
· افراد دارای معلولیت هنگام دوستیابی با موانع بیشتری مواجه هستند.
· مطالعهای جدید نشان میدهد افراد فاقد معلولیت تمایلی به دوستی با افراد دارای معلولیت ندارند.
· یکی از زنان دارای معلولیت میگوید افرادی که با آنها در اپلیکیشنهای دوستیابی آشنا میشود میتوانند «بدجنس و شرور» باشند.
۱. کافیست از جروشا ماتر بپرسید
دانشجوی زیستپزشکیِ مبتلا به فلج مغزی گفت دوستیابی، به دلیل نگرشها و کلیشههای منفی، دشواری مضاعفی دارد.
او گفت: «زمانی که مردم تو را بهجای شخصیت و زیبایی درونیات، برحسب خصوصیات جسمیات قضاوت میکنند، کار سختتر است.»
اپلیکیشنهای دوستیابی بسیار مشکلساز بودهاند.
خانم ماتر میگوید اگرچه بعضی از مردانی که با او از طریق اپلیکیشنها ارتباط داشتهاند مهربان و دلرحم بودهاند، برخی دیگر «بدجنس و شرور» بودهاند.
تجربۀ او توسط مطالعۀ دانشگاه سیدنی بر روی بیش از دو هزار نفر در سال ۲۰۲۰ به اثبات میرسد؛ این مطالعه نشان داد افراد فاقد معلولیت تمایلی به دوستی با افراد دارای معلولیت ندارند زیرا تصور میکنند «زحمت بسیار زیادی دارد، از لحاظ اجتماعی ناخوشایند است و احتمالاً از لحاظ جنسی رضایتبخش نیست.»
جروشا ماتر دانشجوی زیستپزشکی میگوید او تجربیات گوناگونی ازطریق اپلیکیشنهای دوستیابی داشته است.
شرکتکنندگان اظهار داشتند افراد فاقد معلولیتی که با افراد دارای معلولیت دوست میشوند «یا مورد سوءظن قرار میگیرند یا جاننثار تلقی میشوند.»
صفات مطلوبی که تحت تاثیر معلولیت قرار نمیگیرند
استاد مارگارت مکگرث، نویسندۀ همکار در این مطالعه بیان کرد یافتهها تعجبآور نبودند چرا که «پیام قاطعی که از رسانههای اصلی دریافت میشود این است که برای اینکه بتوانید بهعنوان یک شریکِ رمانتیک یا صمیمی انسان پسندیدهای باشید باید جسم و ذهن توانمندی داشته باشید».
اما آنچه اکثر افراد از دوستیابیشان میخواستند تحت تاثیر معلولیت قرار نمیگرفت.
او گفت: «زمانی که از جوانان پرسیده میشد چه ویژگیهایی در دوستیابی بیشتر از همه ارزش داشتند، آنها به مواردی چون وفاداری، صداقت، شوخطبعی و مهربانی اشاره میکردند.»
«اینها صفاتی نیستند که تحت تأثیرِ بود و نبود معلولیت قرار بگیرند اما درعینحال، زمانی که پرسیدیم آیا میتوانید به دوستی با فرد دارای معلولیت فکر کنید، این جوانان تمایلی برای این کار از خود نشان ندادند.»
استاد مکگرث رئیس کاردرمانی دانشگاه سیدنی بیان کرد که نتایج منعکسکنندۀ نگرشهای کلیترِ جامعه هستند که نتوانستهاند افراد دارای معلولیت را برابر با سایر افراد بشناسند.
استاد مارگارت مکگرث میگوید صفاتی که افراد در زمان دوستیابی بهدنبال آنند صفاتی هستند که بین افراد دارای معلولیت و افراد فاقد معلولیت مشترک هستند. (تامین اطلاعات توسط: دانشگاه سیدنی)
او گفت: «خصوصاً زمانی که فرصت برای ابراز تمایلات جنسی و ورود به روابط صمیمانه فراهم میشود.»
۲- روحیه دادن با ژست زن شگفتانگیز
تجربۀ دوستیابی اولیویا هارگرودر از همه اضطرابآورتر بود.
خانم هارگرودر،سندروم داوندارد و زمانی که در مجموعۀ مستند Better Date Than Never (دوست شدن بهتر از هرگز دوست نشدن است) حضور یافت، اولین قرار دوستیاش را زیر نور خیرهکنندۀ دوربینهای تلویزیون ABC برگزار کرد.
خانم هارگرودر گفت که یک روانشناس در آمادگی قبل از قرارش به او کمک کرد و این کار «خیلی مفید» بود.
اولیویا هارگرودر هنگام فیلمبرداری مستند Better Date Than Never تلویزیون ABC با دوستپسر خود زاک ملاقات کرد.
در این فیلمبرداری، از او خواستند درست قبل از اینکه جلوی دوربین برود ژست زن شگفتانگیز را به خود بگیرد؛ این کار باعث شد اعتمادبهنفس او بالا برود.
این روش جواب داد — دوست تلویزیونی او زاک اکنون دوستپسر او است.
خانم هارگرودر گفت هرگز پیش از رفتن به قرار دوستی دربارۀ خود تردیدی نداشته است.
او گفت: «من اصلاً به این فکر نمیکردم که شاید به دلیل معلولیتم یا شاید بهخاطر شخصیتم بوده است که قرار دوستی نمیگذاشتم.»
به همین شکل، او به این موضوع نیز فکر نمیکند که آیا شخص مقابلی که ممکن است با او دوست شود معلولیت دارد یا خیر.
او گفت: «واقعاً برایم مهم نیست با چه کسی دوست میشوم؛ اینکه او معلولیت دارد یا معلولیت ندارد.»
از طرف دیگر، خانم ماتر گفت که در شرایط ایدهآل ترجیح میدهد زمانی که پروفایل خود را در اپلیکیشنهای دوستیابی ارسال میکند، دربارۀ معلولیت خود روراست باشد و چنین بنویسد:
«من سرزنده و بشاشم اما به دلیل فلج مغزیام بهطور متفاوتی راه میروم و صحبت میکنم و تجربۀ شخصی من از فلج مغزی، یک ابرقدرت و تأثیری بزرگ در زندگی من است.»
اما او به دلیل اینکه نگران واکنش مردم است، این کار را انجام نداده است.
او گفت: «من هر روز با نگرشها و کلیشههای منفی مبارزه میکنم.
فکر میکنم بزرگترین مشکل این است که مردم افرادی شبیه به من را در رسانهها نمیبینند و برحسب آنچه میبینند قضاوت مغرضانه میکنند.
برای مثال، مردم میبینند که من بهطور متفاوتی راه میروم و صحبت میکنم و گاهی اوقات تصورات نادرستی برایشان پیش میآید.»
اولیویا هارگرودر میگوید اینکه یک روانشناس به آمادگی او قبل از اولین قرار دوستیاش کمک کرد بسیار مفید بود. (تامین اطلاعات توسط)
اپلیکیشنها باید مقدمات را فراهم کنند
خانم ماتر ترجیح میدهد ببیند اپلیکیشنها برای حفاظت از کاربران در برابر تبعیض و سوء استفاده، مسئولیتهایی را متقبل میشوند.
او گفت: «اپلیکیشنها از لحاظ حفاظت از افراد و حدومرزهایشان عملکرد چندان خوبی ندارند.»
همچنین ترجیح میدهد ببیند وبسایتهای دوستیابی کاربرانشان را در زمینۀ معلولیت آموزش میدهند و اینکه در رسانهها بهطور کلی و در رسانههای اجتماعی، گفتگوهای بیشتری دربارۀ معلولیت و دوستیابی صورت گیرد.
او امیدوار است بتواند از طریق دادخواهی و اعتراض در یکی از فعالترین برنامههای دوستیابی، باورهای غلط دربارۀ دوستی با افراد دارای معلولیت را دور بریزد.
او گفت: «نمیخواهم در برنامۀ دوستیابی مخصوص افراد دارای معلولیت شرکت کنم؛ میخواهم سنتشکنی کنم و در یکی از فعالترین برنامههای دوستیابی شرکت کنم.»
استاد مکگرث میگوید زمان آن فرا رسیده که نگرشها تغییر کنند و این آگاهی بهدست آمده است که «بیماری یا معلولیت به معنای این نیست که ما نمیتوانیم فعالیت جنسی داشته باشیم یا اینکه نباید فرصت تجربه و ابراز تمایلات جنسیمان را داشته باشیم.»
او گفت: «تغییر نگرشها امری پیچیده است اما قطعاً یکی از نقاط شروع مناسب این است که بدانیم افراد دارای معلولیت حقوقی مشابه سایر افراد دارند و نباید براساس معلولیت دربارۀ تمایلات جنسی یا فقدان تمایلات جنسی افراد گمانهزنی کنیم.»
خانم ماتر برای کسانی که تابهحال هرگز با فرد دارای معلولیت دوست نشدهاند، توصیههایی جهت دوستیابی دارد.
او گفت: «روشنفکر باشید و افراد را برحسب قلب و روحشان بشناسید.
افراد دارای معلولیت زیبا و جذاب نیز هستند. پس چرا نخواهید با فرد دارای معلولیت قرار دوستی بگذارید؟ خیلی بیعقل هستید اگر جواب منفی بدهید.»