متن پیش‌رو ترجمه نسخه‌ای از چند و چون آداب رفتار و برخورد با افراد دارای معلولیت است که به همت شهرداری نیویورک تهیه شده است.
آگاهی نسبت به آداب معاشرت با افراد دارای معلولیت باعث ایجاد حسن نیت و احترام در بین اقشار مختلف یک جامعه می‌شود. این دانش کمک می‌کند تا یک جامعه برای افراد مختلف فراگیرتر شود.
افراد دارای معلولیت بزرگ‌ترین گروه اقلیت در ایالات متحده را تشکیل می‌دهند. واقعیت این است که اکثر ما در مقطعی از زندگی، دچار نوعی معلولیت می‌شویم و یا کسی را می‌شناسیم که با نوعی از معلولیت زندگی می‌کند. معلولیت فارغ از سن، جنسیت، پیشینه قومی و فرهنگی همه افراد را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
- سلام‌علیک با فردی که دارای معلولیت است، چه فرقی با فردی که دارای معلولیت نیست دارد؟ هیچ. درنتیجه احوالپرسی و سلام‌علیک ارتباطی با معلولیت فرد ندارد.
- با فرد دارای معلولیت به شکلی رفتار کنید که دوست دارید و یا ترجیح می‌دهید با شما رفتار شود. به طور مثال در زمان تعامل و مکالمه رو به سوی فرد دارای معلولیت صحبت کنید، نه مترجم و یا دستیار او.
- محترمانه برخورد کنید. هیچ‌کس رفتار بالا به پایین نسبت به خودش را نمی‌پسندد، با این توضیح از برخورد رسمی و یا صمیمی نامتعارف پرهیز کنید.
- پیش‌فرض‌هایتان را برای خودتان نگه‌دارید. نباید تصور کنید که فرد دارای معلولیت به کمک شما نیازمند است. آنها توانایی‌ها خود را می‌شناسند و اگر لازم دیدند از شما کمک می‌خواهند.
- سوال پرسیدن از فرد دارای معلولیت هیچ اشکالی ندارد. اگر سوال شما در رابطه با کمک‌کردن است و مورد پذیرش قرار گرفته، به دستورالعمل‌هایشان برای کمک‌رسانی توجه کنید.
- آدم‌ها نسبت به احترام‌گذاشتن به حریم شخصی‌شان قدردان خواهند بود. به طور مثال اگر معلولیت فرد موضوعیت دارد با ادامه مکالمه برای اشاره به معلولیت از فرد اجازه بگیرید.
- برخی افراد به زمان بیشتری برای جمع‌کردن افکارشان نیاز دارند. صبور باشید و اجازه دهید که آنها هم حد سرعت خود را مشخص کنند.
- حیوان در خدمت – موقعیتی که حیوانی با تشخیص پزشک و برای کمک به فرد در خدمت اوست -، این حیوانات را که با صاحبانشان می‌بینیم در واقع باید یادمان باشد که سرکار هستند! نباید حواسشان را پرت کنیم.
- استفاده از عباراتی همچون «بعدا می‌بینمت»، «باید بدوم برم دیرم شده» یا «در مورد فلان چیز شنیدی؟»، جدای از نوع معلولیت افراد، قابل درک است که استفاده شوند و افراد دارای معلولیت می‌توانند با این مفاهیم ارتباط برقرار کنند.
آدم‌ها را در اولویت قرار دهید
کلمات، قدرتمند هستند. آنها می‌توانند خالق عقاید، تاثیرگذار بر عواطف و تصمیم‌گیری‌ها و یا زندگی روزانه مردم باشند.
استفاده از اصطلاحات مثبت و محترمانه به افراد دارای معلولیت نشان می‌دهد که آنها نیز مانند دیگران در جامعه نقش دارند.
افراد به دو طریق با افراد دارای معلولیت ارتباط برقرار می‌کنند. روش «اول مردم» یک سبک استاندارد است، با احترام ارتباط برقرار کردن و شخص را در اولویت قرار دادن، نه معلولیت اورا. مثلا، زبان «اول مردم» می‌گوید:«A.J. یک فرد مبتلا به اوتیسم است.»
راه دیگری که به افراد دارای معلولیت ارجاع داده می‌شود «اول هویت» است. معلولیت را به عنوان بخشی از هویت فرد می‌شناسد. «هویت اول» می‌گوید« A.J. اوتیستیک است.» اگر مطمئن نیستید از کدامیک استفاده کنید، از «اول افراد» استفاده کنید.
توجه داشته باشید که بسیاری از افراد ناشنوا بودن را بخشی از هویت خود می‌دانند. آنها «ناتوان شنوایی» یا «معلول» نامیده شدن را توهین‌آمیز بدانند.«ناشنوا» و «کم‌شنوا» ممکن است، قابل قبو‌ل‌تر باشند.
همه ما در زندگی با چالش‌هایی روبرو هستیم اما افراد دارای معلولیت با چالش‌های متفاوتی روبرو هستند. این چالش‌ها نه آنها را «قهرمان» و نه «قربانی» می‌کند. بهتر است از استفاده از این کلمات برای توصیف افراد دارای معلولیت خودداری کنیم.
در نهایت، همه ما می توانیم با استفاده نکردن از کلمات و اصطلاحات تحقیرآمیز و قدیمی جلوی کلیشه ها را بگیریم. به عنوان مثال: فلج، عقب مانده، دارای توانایی های متفاوت و ناتوان جسمی. این سخنان دردناک است. آنها کلیشه ها و نگرش های منفی را زنده نگه می دارند.
در نهایت، همه ما می‌توانیم با استفاده نکردن از کلمات و اصطلاحات تحقیرآمیزی که جا افتاده‌اند، جلوی تکرار کلیشه‌ها را بگیریم. به عنوان مثال: فلج، عقب‌مانده، دارای توانایی‌های متفاوت و ناتوان جسمی، شنیدن همه اینا می‌تواند دردناک باشد. استفاده و بازگویی آنها، کلیشه‌ها و نگرش‌های منفی را زنده نگه می‌دارند.
نکاتی درباره معلولیت‌های خاص حرکتی
• مردم دوست دارند با افراد دیگر هم‌سطح چشم باشند. هنگام صحبت طولانی با فردی که از ویلچر یا عصا استفاده می‌کند، قرار گرفتن در سطح چشم آنها محترمانه است.
• وسیله تحرک‌بخشی ( ویلچر، عصا) جزوی از فضای شخصی افراد است. از این وسایل آویزان نشوید و یا به آنها تکیه ندهید.
• اگر فردی بخواهد دری برایش باز شود و یا صندلی به عقب کشیده شود، خودشان به شما می‌گویند.
• ورودی‌ها و مسیرهای قابل‌دسترس را به وضوح علامت‌گذاری کنید. آنها را باز و بدون موانع نگه دارید.
• هنگام راهنمایی، محدودیت‌ها و موانع احتمالی فرد را در نظر بگیرید. به عنوان مثال: پله‌ها، تپه‌ها، آب و هوا و فاصله.
• مطمئن شوید که همه اقلام روی میز و پیشخوان در دسترس هستند.
• میزها و پیشخوان ها باید حدود ۷۰ تا ۸۶ سانتی‌متر ارتفاع داشته باشند تا از روی ویلچر قابل دسترسی باشند.
معلولیت‌های ذهنی و رشدی
• از این موارد برای برقراری ارتباط موثر استفاده کنید: کلمات قابل فهم، مفاهیم عینی، تصاویر و وسایل کمک بصری.
• وقتی ایده‌های بزرگ به قسمت‌های کوچک تقسیم می‌شوند، درک اطلاعات آسان‌تر می‌شود.
• اجازه دهید سرعت را تنظیم کنند. گاهی اوقات ممکن است افراد برای سازگاری با تغییر به زمان نیاز داشته باشند.
• صبر کارساز است. از تکرار استفاده کنید و نکات کلیدی را در پایان مکالمه مرور کنید.
• سعی کنید به روش‌های مختلف سؤال بپرسید تا بررسی کنید که آیا شما درک شده‌اید و آیا آن شخص را درک می‌کنید.
• تصمیمگیری سریع ممکن است دشوار باشد. مردم از داشتن زمان کافی برای تصمیمگیری قدردانی می‌کنند. پاسخ‌ها ممکن است ۱۵تا ۲۰ثانیه طول بکشد.
معلولیت دیداری
قبل از صحبت کردن، خود و هر کس دیگری را که در آن حضور دارد شناسایی کنید. قبل از ترک یک گروه یا اتاق، به دیگران اطلاع دهید.
• اگر در یک گروه صحبت می‌کنید، فردی که با او صحبت می‌کنید را شناسایی کرده و نسبت به آگاهی او از اینکه مخاطب شماست، مطمئن شوید.
• پیشنهاد خواندن اطلاعات به یک نفر اشکالی ندارد.
• برخی از افراد کم‌بینا ممکن است مطالبی با سایز فونت بزرگ بخواهند.
• اگر شخصی به موقعیت مکانی شما عادت کرده است، اما شما اخیراً اثاثیه را جابجا کرده‌اید یا در مکانی جدید هستید، به او پیشنهاد دهید جهت‌گیری مجدد را انجام دهد. محیط اطراف را برایشان توصیف کنید.
معلولیت دیداری
• اگر از شما درخواست کمک شده است، موارد زیر را در نظر بگیرید:
– فرد را هل ندهید و یا او را نکشید.
– بازوی خود را دراز کنید، صبر کنید تا بازوی شما را بگیرند و کمی جلوتر و در کنار شخص راه بروید.
– موانع را توصیف کنید و مشخص باشید. به عنوان مثال، بگویید: «یک شکاف در پیاده رو در حدود پنج قدم جلوتر از ما وجود دارد».
– در صورت نزدیک شدن به پله‌ها، دست فرد را به سمت نرده هدایت کنید.
– هنگامی که به کسی کمک می‌کنید بنشیند، دست او را به پشت یا بازوی صندلی هدایت کنید.
معلولیت شنیداری
• توجه یک فرد را می خواهید؟ اشکالی ندارد که وارد خط دید یک فرد شوید یا دست خود را تکان دهید.
• با صدای طبیعی صحبت کنید.
• از فرد بپرسید: «چگونه ترجیح می دهید ارتباط برقرار کنید؟»
• وقتی با او صحبت می‌کنید مستقیماً به او نگاه کنید. حتی اگر فرد از مترجم زبان اشاره استفاده می‌کند این کار را انجام دهید.
• اگر فرد لب‌خوانی می‌کند، آهسته، واضح و رسا صحبت کنید. دهان خود را در دید کامل و در نور خوب نگه دارید.
• اگر متوجه نشدید، به جای تکرار جمله خود را دوباره بیان کنید.
• آنها «ناتوان شنوایی» یا «معلول» نامیده شدن را توهین‌آمیز بدانند.«ناشنوا» و «کم‌شنوا» ممکن است، قابل قبو‌ل‌تر باشند.
معلولیت گفتاری
• صبر کلید است. صبر کنید تا یک نفر صحبتش را تمام کند.
• اگر در درک مشکل دارید، آنچه را که معتقدید گفته شده تکرار کنید و از شخص بخواهید که تایید کند. تظاهر به فهمیدن نکنید در صورت لزوم، سوالات کوتاه بپرسید.
• اگر در درک گفتار کسی مشکل دارید، اشکالی ندارد که از او بخواهید آن را یادداشت کند. همچنین می توانید راه دیگری برای برقراری ارتباط پیشنهاد دهید.
• هر بار یک سوال بپرسید. به فرد زمان کافی برای پاسخ دادن بدهید. صحبتش را قطع نکنید.
• اگر شخصی از یک وسیله فناوری کمکی استفاده می کند، باید در دسترس باشد.
معلولیت‌های پنهان
برخی از معلولیت‌ها پنهان و یا لزوما آشکار نیستند. برخی از نمونه ها عبارتند از:
• معلولیت در یادگیری، معلولیت روانی، بیماری‌های روانی و شرایط مزمن.
• مشکل در راه رفتن در مسافت‌های طولانی، بالا رفتن از پله‌ها، رسیدن به اشیا یا به خاطر سپردن چیزها.
• از دست دادن کنترل یا تحرک عضلانی که مشخص نیست.
• کنترل ضعیف تکانه جسمی – به عنوان مثال، بیماری های دژنراتیو استخوان یا مفصل.
این نکات را برای مواجهه با معلولیت‌های پنهان در نظر بگیرید:
• در جلسات و تعاملات اجتماعی به تعداد افراد صندلی فراهم کنید.
• اگر با کسی همراه شده‌اید، سرعت راه رفتنان را با اون منطبق کنید.
• از فرد بپرسید که آیا برای دسترسی یا بلند کردن یک شی کمک می‌خواهد.
• از راهنمایی‌های فرد پیروی کنید. ممکن است شخص از شما بخواهد که مسیرها را یادداشت کنید یا ممکن است در حالی که در صف منتظر هستند صندلی بخواهد. آنها ممکن است معلولیت یادگیری یا یک بیماری مزمن داشته باشند که منجر به خستگی سریع‌تر از شما می‌شود.
• برخی شرایط می توانند در توانایی فرد برای فکر کردن، احساس‌کردن یا ارتباط با دیگران تداخل ایجاد کنند. باز هم صبور بودن یا دادن زمان بیشتر نشان‌دهنده احترام است.
معلولیت پردازش حسی
• توجه داشته باشید که برخی افراد از رویدادها ممکن است بیش از حد تحریک شوند یا غلبه کنند. به عنوان مثال، در گروه‌های بزرگ، قرار گرفتن در اطراف نورهای روشن و شنیدن صداهای ناگهانی.
• در رویدادها، مناطق یا اتاق‌های آرامی را برای استراحت‌های حسی در اختیار افراد قرار دهید. این مناطق باید دور از سر و صدا، نور و شلوغی باشند.
حساسیت‌های شیمیایی
• در رویدادهای عمومی تشویق به عدم‌استفاده از عطرهای تند کنید.
• هنگام استفاده از آفت‌کش‌ها، تمیزکننده‌ها، روغن‌های معطر و خوشبو کننده‌های اتاق مراقب میزان مصرف باشید.
• برای برنامه‌ریزی رنگ زدن محیط به حساسیت‌های دیگران توجه کنید.
• تهویه و جریان هوا را بررسی کنید و نسبت به کارکرد درست آن مطمئن شوید.
• سیاست‌های عدم استعمال دخانیات را اجرا کنید.
افراد دارای معلولیت در درجه اول، پیش از هر چیزی مردم هستند. با افراد دارای معلولیت باید مانند افراد بدون معلولیت با احترام رفتار شود. هر زمان که در مورد نحوه برقراری ارتباط یا پاسخ دادن به کسی شک دارید،حواستان به حساسیت‌ها و راهنمای‌های آن فرد باشد. اگر مطمئن نیستید، اشکالی ندارد که سوال بپرسید.
معلولیت‌های پنهان
برخی از معلولیت‌ها پنهان و یا لزوما آشکار نیستند. برخی از نمونه ها عبارتند از:
– معلولیت در یادگیری، معلولیت روانی، بیماری‌های روانی و شرایط مزمن.
– مشکل در راه رفتن در مسافت‌های طولانی، بالا رفتن از پله‌ها، رسیدن به اشیا یا به خاطر سپردن چیزها.
– از دست دادن کنترل یا تحرک عضلانی که مشخص نیست.
– کنترل ضعیف تکانه جسمی – به عنوان مثال، بیماری های دژنراتیو استخوان یا مفصل.
این نکات را برای مواجهه با معلولیت‌های پنهان در نظر بگیرید:
– در جلسات و تعاملات اجتماعی به تعداد افراد صندلی فراهم کنید.
– اگر با کسی همراه شده‌اید، سرعت راه رفتنان را با اون منطبق کنید.
– از فرد بپرسید که آیا برای دسترسی یا بلند کردن یک شی کمک می‌خواهد.
– از راهنمایی‌های فرد پیروی کنید. ممکن است شخص از شما بخواهد که مسیرها را یادداشت کنید یا ممکن است در حالی که در صف منتظر هستند صندلی بخواهد. آنها ممکن است معلولیت یادگیری یا یک بیماری مزمن داشته باشند که منجر به خستگی سریع‌تر از شما می‌شود.
– برخی شرایط می توانند در توانایی فرد برای فکر کردن، احساس‌کردن یا ارتباط با دیگران تداخل ایجاد کنند. باز هم صبور بودن یا دادن زمان بیشتر نشان‌دهنده احترام است.
معلولیت پردازش حسی
– توجه داشته باشید که برخی افراد از رویدادها ممکن است بیش از حد تحریک شوند یا غلبه کنند. به عنوان مثال، در گروه‌های بزرگ، قرار گرفتن در اطراف نورهای روشن و شنیدن صداهای ناگهانی.
– در رویدادها، مناطق یا اتاق‌های آرامی را برای استراحت‌های حسی در اختیار افراد قرار دهید. این مناطق باید دور از سر و صدا، نور و شلوغی باشند.
حساسیت‌های شیمیایی
– در رویدادهای عمومی تشویق به عدم‌استفاده از عطرهای تند کنید.
– هنگام استفاده از آفت‌کش‌ها، تمیزکننده‌ها، روغن‌های معطر و خوشبو کننده‌های اتاق مراقب میزان مصرف باشید.
– برای برنامه‌ریزی رنگ زدن محیط به حساسیت‌های دیگران توجه کنید.
– تهویه و جریان هوا را بررسی کنید و نسبت به کارکرد درست آن مطمئن شوید.
– سیاست‌های عدم استعمال دخانیات را اجرا کنید.
افراد دارای معلولیت در درجه اول، پیش از هر چیزی مردم هستند. با افراد دارای معلولیت باید مانند افراد بدون معلولیت با احترام رفتار شود. هر زمان که در مورد نحوه برقراری ارتباط یا پاسخ دادن به کسی شک دارید،حواستان به حساسیت‌ها و راهنمای‌های آن فرد باشد. اگر مطمئن نیستید، اشکالی ندارد که سوال بپرسید.